DHT

DHT

DHT jest to skrót od angielskiego Distributed hash table co w tłumaczeniu na język polski oznacza Rozproszoną tablicę mieszającą. Jest to rozproszony system który stosuje się do przechowywania informacji o dużych ilościach danych. System DHT składa się z pewnej liczby stacji roboczych dzielących pomiędzy sobą zbiór kluczy. Ponadto stacje te posiadają możliwość wymiany informacji. Każda stacja jest w stanie przekazać porcję informacji innej stacji znając tylko i wyłącznie jej identyfikator (klucz) bądź zestaw kluczy. Gromadzenie informacji w systemie odbywa się na zasadzie podobnej do tablicy hashującej. Do każej zapisanej informacji przypisywana jest etykieta. Wszystkie stacje robocze znają funkcję bądź zestaw funkcji haszujących, które są używane przez sieć DHT. Funkcje haszujące zamieniają etykietę informacji na klucz bądź zestaw kluczy, czyli adres w sieci. W celu zapisania informacji w DHT stacja ma obowiązek przekazać informację do stacji roboczej, która identyfikuje się kluczem obliczonym przez funkcję haszującą. Informacja jest zapisywana na odpowiedniej stacji jako para (klucz, wartość). Każda stacja posiada dostęp do takiej informacji za pomocą klucza. Aby odczytać informację zapisaną w DHT należy obliczyć klucz i zażądać informacji od stacji identyfikującej się tym kluczem.

DHT znalazło zastosowanie głównie w przypadku sieci peer-to-peer. W takich sieciach Rozszerzona tablica mieszajaca stosowana jest w celu wyszukania komputera na którym znajduje się żądany plik. Przeszukiwanie odbyw się za pośrednictwem hashu. DHT jest właśnie stosowane w przypadku sieci BitTorrent.

Zalety DHT:

+ Dzięki zastosowaniu DHT nie trzeba przesyłać zapytania do wszystkich komputerów w sieci, wystarczy zajrzeć do tablicy haszującej. Oczywiście komputer udostępniający plik musi do niej najpierw wpisać hash udostępnianego pliku.
+ Możliwa jest wymiana plików bez pośrednictwa trackera lub gdy tracker jest niedostępny.

Wady DHT:

- Sieci DHT mogą być ze sobą niekompatybilne mimo używania tego samego protokołu do wymiany plików. Wynika to z możliwości używania różnych funkcji haszujących.
- Konieczność przechowywania DHT i dokonywania dodatkowych operacji na komputerze użytkownika klienta zwiększa obciążenie systemu.

na podstawie: wikipedia.pl

Format Pliku

FORMATY MULTIMEDIALNE

Pobierając z sieci BitTorrent możemy napotkać na filmy, pliki zakodowane w różnym formacie:
.wma (Windows Media Audio)
.avi (Xvid , DivX)
.mpg , .mpeg

Możemy je odtworzyć za pomocą programów takich jak Sub-Edid Player , AllPlayer, Media Player, czy MPlayer( pod linuxem)

.ra , .rm , .ram - te skoleji formaty wymagają Real Playera lub Real Alternative

.mov - jest to format QuickTime i za jego pomocą można go odtworzyć lub za pomocą kodeka QuickTime Alternative

.VCD , .SVCD , .DVD - Jeżeli posiadamy pliki multimedialne w takim formacje najlepiej posłużyć się PowerDVD lub WinDVD

.mp3 , .mp2 - można je odtworzyć za pomocą Winampa lub odtwarzacza Windows Media Player

RODZAJE OBRAZÓW

Różne gry, programy udostępniane mogą być w postaci obrazów, wyróżniamy ich następujące formaty

.bin .cue lub .mds .mdf - aby je odtworzyć najlepiej skorzystać z programu Alcohol 120%
.iso - można skorzystać z wyrzej wymienionego programu lub WinISO lub ISOBuster
.ccd .sub .img - musimy posłużyć się CloneCD

Jak zacząć ściągać?

I. JAK ZACZĄĆ ŚCIĄGAĆ?

1. Wyszukujemy na jakiejś stronie z torrentami lub wyszukiwarce interesującą nas pozycję

2.Prawy klik na wybrany link >>> Zapisz element docelowy jako. Podajemy wybraną przez siebie lokalizację i OK. UWAGA: Zapisywany plik musi mieć rozszerzenie *.torrent. Jeżeli jest inaczej np. *.htm lub *.html, albo pojawia się komunikat "No known mirror", świadczy to, że dany link w tej chwili nie działa - próbujcie szczęścia później lub szukajcie innego.

3. Następnie podwójny klik na ściągnięty torrent i powinno rozpocząć się ściąganie - na początku należy zazwyczaj określić docelową lokalizację ściąganego pliku - można zaakceptować podawaną domyślnie przez klienta; dla uniknięcia bałaganu warto też trzymać w tym samym miejscu swoje torrenciki.

4.Jeżeli z jakichś względów zajdzie konieczność przerwania sesji, można to zrobić bez obawy utraty już ściągniętych danych. Aby wznowić pobieranie należy postępować jak na początku - klient sprawdzi najpierw co już jest ściągnięte i przystąpi do kontynuowania ssania.

5.Możliwe jest jednoczesne ściąganie kilku plików jednocześnie - wystarczy podwójny klik na wybrane torrenciki - w BT SE uruchamiają się oddzielne okna dla każdego procesu, w Azureusie są to zakładki w górnej części okna.

II. OD CZEGO ZALEŻY PRĘDKOŚĆ POBIERANIA?

1. Od posiadanego łącza, usługodawcy internetowi podaja jego parametry w kilobitach/sek jest to 8 x kilobayte/sek czyli jeżeli mamy D: 512 kbit/s = 64 kbyte/s U: 128 kbit/s = 16 kbyte/s( należy podzielić prędkość przez 8 ponieważ 1 byte = 8 bitów)

2. Od konfiguracji klienta, nie które programy słabo radzą sobie np kiedy nasz komputer jest w LAN a dodatkowo za Routherem (NAT)



3. Również od ilości seeds'ów i peers'ów - teoretycznie im jest ich więcej, tym większa szansa na dobry transfer - jednak duża ich ilość wcale nie jest gwarancją na uzyskanie dużych prędkości ! W praktyce różnie z tym bywa.



W jednym z kolejnych artykułów zamieszczę konfiguracje dla poszczególnych klientów i łączy, np. Azureus + Neo 512(Emil 500)

4. Wpływ Firewalla na prędkości :

Każda Winda XP posiada wbudowany swoisty firewall (po polsku nazywa się to trochę dziwnie "Zapora połączenia internetowego"). Jest on domyślnie włączany podczas instalacji systemu. Trudno powiedzieć, jak ten firewall właściwie działa, ponieważ nie posiada on prostego interfejsu pozwalającego go konfigurować.

Natomiast znany jest fakt, że wpływa on negatywnie na prędkości transferów (podobno nie tylko na to). Zalecane jest wyłączenie tego wynalazku.

Robi się to tak: Wchodzimy w Panel sterowania>>>Połączenia sieciowe>>>prawy klik na połączenie używane do łączenia z Internetem>>>Właściwości>>>Zaawansowane>>>odznaczyć opcję "Chroń mój komputer i moją sieć ...">>>OK.

NAT, LAN, Inside IP

Co to jest NAT ?

Nat - z angielskiego Network Address Translation - jest to krótko mówiąc technika pozwalająca na translację adresów sieciowych. Co to oznacza ? Gdy w Internecie zaczęło przybywać komputerów, zaistniała groźba wyczerpania puli dostępnych adresów internetowych. Aby temu zaradzić, lokalne sieci komputerowe, korzystające z tzw. adresów nieroutowalnych, czyli specjalnej puli adresów tylko dla sieci lokalnych, mogą zostać podłączone do Internetu przez jeden komputer, lub urządzenie, posiadający mniej adresów internetowych niż komputerów w tej sieci. Taki komputer, gdy komputery z sieci lokalnej komunikują się ze światem, dynamicznie tłumaczy adresy nieroutowalne na adresy zewnętrzne, umożliwiające użytkowanie Internetu przez większą liczbę komputerów niż posiadana liczba adresów zewnętrznych. Inaczej mówiąc, jest to potrzebne w sieciach lokalnych, bądź jak kto woli, sieciach osiedlowych.

Korzystanie z Internetu poprzez NAT wiążą się wady:
-utrudnione korzystanie z programów P2P i bezpośredniego wysyłania plików
- nie można założyć własnego serwera, który byłby dostępny w internecie - dopiero mając zewnętrzne IP jest to możliwe

Jednak korzystanie z NAT`a wiąże się z większym bezpieczeństwem komputerów znajdujących się za NAT`em.

Problemy z LAN`em

LAN (Local Area Network) to połączenie wielu komputerów, które mają dostęp do Internetu poprzez serwer lub roter rozdzielający połączenie internetowe. Takie połączenie jest dosyć opłacalne, gdyż chroni użytkowników NAT oraz wystarczy jeden publiczny adres IP. Wtedy przeglądanie stron internetowych nie jest niczym blokowane. Problem przychodzi gdy chcemy skorzystać z jakiegoś programu p2p lub chcemy postawić serwer. W przypadku tego drugiego zostaje tylko wykupienie u usługodawcy zewnętrznego IP. W przypadku programów p2p, najbardziej opłacalne może być tzw. przekierowanie portów. Przekierowanie omija NAT na danym porcie, dzięki czemu możemy cieszyć się pełnym przepływem danych bez żadnego blokowania ich, lecz tylko na tym jednym porcie. Dlatego najlepiej przekierować wszystkie standardowe dla BitTorrenta, czyli z zakresu 6881 - 6889. Innym wyjściem jest wykupienie publicznego adresu IP, ale to będzie zapewne płatne (w zależności od usługodawcy).

Wewnętrzne i zewnętrzne IP

IPv4 (Internet Protocol version 4) - czwarta wersja protokołu komunikacyjnego IP przeznaczonego dla internetu. Znajduje się obecnie w powszechnym użyciu. Ten protokół wykonuje ścisłe reguły i postępowania, które są automatycznie wykonywane przez urządzenia komunikacyjne w celu nawiązania łączności i wymiany danych.
Taki adres IP wygląda np. tak :

192.168.1.1

IPv6 (IPNG) - Internet Protocol version 6 lub Internet Protocol Next Generation to najnowsza wersja protokołu IP, będąca następcą IPv4, do którego stworzenia przyczynił się w głównej mierze problem małej ilości adresów IPv4.
Adres IPv6 wygląda tak :

0123:5678:abcd:00ef:0000:0000:1234:5678

Specyfikacje pozwalają na opuszczanie początkowych zer oraz zamiane bloków zer na podwójny dwukropek. Powyższy adres może być zapisany jako:

123:5678:abcd:ef::1234:5678

Częśc z Was ma stałe IP, czyli takie, które nie zmienia się. Stałe IP może być :
a) wewnętrzne - to IP wewnątrz sieci LAN, niewidoczne z zewnątrz sieci w której znajduje się komputer z tym adresem IP (patrz NAT)
b) zewnętrzne - publiczne - jest to IP widoczne z zewnątrz sieci LAN, zazwyczaj posiada je serwer komunikujący się bezpośrednio z Internetem lub komputery nie posiadające połączenia internetowego rozdzielające routerem lub serwerem

Korzystając z klientów sieci BitTorrent i mając wewnętrzny adres IP nie można połączyć się z częścią osób pobierających dany release, gdyż te osoby nie widzą nas. Rozwiązaniem może być przekierowanie standardowych portów, z których korzystają klienty BT - 6881 - 6889, lub wykupieniem u dostawcy usług internetowych zewnętrznego adresu IP.

Dynamiczne IP mają osoby korzystające z technologii ADSL (Neostrada). Taki adres jest zmienny, co znaczy, że raz na jakiś czas (np. co 24 godziny) jest zmieniane na inny losowy wybierany. Dynamiczne IP jest adresem zewnętrznym, co znaczy, że nie jest w żaden sposób blokowane.

źródło: http://www.searchengines.pl/

Nowy Torrent

TWORZENIE WŁASNEGO TORRENTA

Przedstawię teraz proces tworzenia własnego torrenta, który możemy umieścić w wybranym serwisie torrentowym.
Przykład ten posłuży utworzeniu .torrenta dla trackera zewnętrznego http://mongo56.org:3434/announce
Do utworzenia pliku .torrent posłuży nam Azureus, równie dobrze można go utworzyć w innym kliencie sieci BitTorrent.
Tworzenie nowego torrenta w innym programie:
1.) Uruchamiamy Kreator tworzenia torrentów w Azureusie w PLIK>STWÓRZ TORRENT (Ctrl+N)

Dostępne opcje:

a) Użyj wbudowanego trackera: Włącz wtedy gdy zamierzasz udostępniać torrent na własnym trackerze. Wyłącz tą opcję przez wybranie "Używaj zewnętrznego trackera" jeśli chcesz zamieścić torrent na innym trackerze. Jeśli ta opcja jest włączona, to musisz znaleźć własny link do trackera i zamieścić go poniżej.

b) Użyj SSL: Standardowo ta opcja jest wyłączona. Jeśli czujesz, że musisz ją uaktywnić, proszę upewnij się czy są podane stosowne informacje w zakładce Narzędzia -> Konfiguracja -> Tracker -> Serwer w przeciwnym wypadku torrent nie będzie działał. Więcej informacji znajdziesz w pytaniu ""Przydatne pojęcia i terminy"

c) Użyj Używaj zewnętrznego Trackera: Włącz wtedy gdy zamierzasz udostępniać torrent na nie swoim trackerze. Powinieneś wpisać addres "announce" zewnętrznego trackera w polu "Announce URL".

UWAGA STANDARTOWO OPCJE a) i b) nie możemy zaznaczyć, mósielibyśmy bowiem wcześniej utworzyć TRACKERA. My skupimy się na opcji z podpunktu c).

2.) Jeśli chcesz dodać więcej niż jeden tracker zaznacz tą opcję, możliwość dodania trackerów będziesz miał w kolejnym kroku.
3.) W przypadku gdy tworzymy torrenta używając zewnętrznego trackera musimy podać jego adres announce URL. My tworzymy go dla trackera Mango56 na fotosiku jest dla DragonTorrent to w zasadzie niema znaczenie ja wam polecam podać dla Mango56 , a więc podajemy
http://mongo56.org:3434/announce Pamiętaj że w przypadku innego trackera adres ten będzie inny. Musimy pamiętać o naszym passkey
4.) W pierwszym oknie kreatora mamy do wyboru ponadto czy chcemy utworzyć Torrenta dla pojedyńczego pliku czy może dla wielu plików podając ścieżkę do folderu. ( Ja stworze dla wielu plików)
5.) Ustawiamy hashowanie dla innych sieci.... ( Nasze okno kreatora powinno wyglądać następująco, patrz ponizej)

6.) Klikamy DALEJ> Pojawi się nam okno jak poniżej wybieramy ścieżkę do folderu który będziemy seedować i klikamy DALEJ>
7.) Teraz warzny moment zapisujemy nasz plik wpisujemy nazwę oraz podajemy gdzie ma być zapisany ja wybrałem na pulpicie: C:\Documents and Settings\mich-zio\Pulpit\English
8.) Rozmiar części ustawiamy automatycznie
9.) Pozostałe funkcje zaznaczamy jak na poniższym fotosiku:

10.) Klikamy OK.

11.) Jaki widzimy Plik Torrent jest tworzony. Po zakończeniu procesu potwierdzamy utworzenie klikając ZAKOŃCZ.

Teraz w zasadzie możemy już tylko seedować :) A jeżeli chcemy się podzielić naszym plikiem wrzucić ją na jakąś Stronke z Torrentami.

Oznaczenia

FORMATY FILMÓW

VCD - VCD to format bazujący na kompresji MPEG-1 ze stałą ilością bitów na sekundę (bitrate) w wysokości 1150kbit/s przy rozdzielczości 352x240 (NTSC). VCD jest generalnie używane przy materiałach słabszej jakości (CAM/TS/TC/Screener (VHS)/TVrip (analogowy)) aby uzyskać mniejsze rozmiary plików i zmieścić tak dużo jak się da na jednej płytce. Zarówno VCD jak i SVCD są mierzone za pomocą minut a nie megabajtów i dlatego plik mpeg może się zdawać większy niż pojemność płytki, ale w rzeczywistości można zmieścić 74 minuty filmu na płytce CDR74.

SVCD - SVCD bazuje na kompresji MPEG-2 (tak jak DVD), co pozwala na zmienną ilość bitów na sekundę (bitrate), aż do 2500kbit/s przy rozdzielczości 480x480 (NTSC), która jest potem zmieniana na format ekranu 4:3 w czasie odtwarzania. Ze względu na zmienny bitrate, długość filmu jaką można zmieścić na jednym CDR nie jest stała, ale zwykle kształtuje się między 35 a 60 minutami. Dla uzyskania lepszej jakości SVCD, dokonując zapisu przy zmiennym bitrate należy używać wielokrotnych przebiegów ('passes'). Zajmuje to więcej czasu ale obraz w efekcie jest znacznie czystszy.

XVCD/XSVCD - Są to po prostu VCD/SVCD, które są niezgodne ze standardem. Formaty te obsługują dużo wyższe rozdzielczości i bitrate, ale tylko niektóre programy pozwalają je odtworzyć. X(S)VCD są całkowicie niestandardowe i wykorzystywane do domowego 'ripowania' przez ludzi, którzy nie zamierzają ich opublikować.

RealMedia (RM) / ASF / nAVI - Są to bardzo małe pliki, których nie warto kompresować. ASF to jakby przodek DivX, a RM jest wciąż używane do odtwarzania strumieniowego i przez ludzi na modemach. nAVI to zhackowany DivX rzadko obecnie stosowany. Te formaty obsługiwane są tylko przez komputery, nie mogą być odtwarzane przez odtwarzacze stacjonarne.

DivX / XviD - DivX to format zaprojektowany dla platform multimedialnych. Używa dwóch kodeków: niskiej szybkości ruchu (low motion) lub wysokiej szybkości ruchu (fast motion). Większość starych filmów kodowana była w 'low motion' i dlatego występują tam problemy z szybkim ruchem. Później została rozwinięta metoda znana jako SBC (Smart Bitrate Control - Inteligentna Kontrala Bitrate), która to w czasie kodowania przełącza się między kodekami dając dużo lepszą jakość. Format jest anamorficzny [co oznacza, że format 16:9 jest zmniejszany do 4:3, ale może być zmieniony z powrotem na format 16:9 podczas odtwarzania], a bitrate i rozdzielczość mogą być dowolne. Większość wersji DivX (ale nie Re-Enc) jest zripowana z DVD i generalnie może zawierać aż do 2 godzin dobrej jakości filmu na 1CD. Istnieją różne kodeki, z których najbardziej popularne są oryginalny DivX3.11a, DivX 4.12 i nowe kodeki XviD.

CVD - CVD jest połączeniem formatów VCD i SVCD i może być odtwarzany na większości stacjonarnych DVD. Obsługuje taki sam bitrate jak MPEG-2, ale używa rozdzielczości 352x480 (NTSC), jako, że rozdzielczość pozioma jest ogólnie mniej ważna. Aktualnie żadne grupy nie wypuszczają filmów w formacie CVD.

DVD-R - Jeden z formatów zapisu płyt DVD, który zdaje się być najbardziej popularny (spośród DVD-RAM, DVD-R i DVD+R). Mieści 4.7GB na jednej stronie, choć istnieją także dwustronne płytki, mogące pomieścić prawie 10GB. Filmy SVCD MPEG-2 muszą być skonwertowane przed wypaleniem na DVD-R żeby mogły być prawidłowo odtworzone. Skopiowanie DVD na DVD-R jest możliwe, ale czasami trzeba zrezygnować z niektórych dodatków czy języków, aby dało się zmieścić w 4.7GB.

MiniDVD - MiniDVD / cDVD jest tym samym formatem co DVD, ale na standardowym nośniku CDR / CDRW. Z powodu dużej rozdzielczości bądź bitrate'u, na płytce mieści się 18-21 min. materiału filmowego. Format jest kompatybilny tylko z kilkoma odtwarzaczami.

ŹRÓDŁA RELEASÓW

CAM:
Film nagrany w kinie, za pomoca kamery DV. Dźwięk pochodzi z wbudowanego w kamerze mikrofonu. Często nagrywany pod pewnym kątem, charakteryzuje się rownież drżeniem obrazu, specyficznym mruganiem obrazu (ze względu na różny framerate kamery i projektora), słabym kontrastem w ciemnych i bardzo jasnych scenach, widokiem przechodzącej publiczności oraz jej reakcjami - np. śmiech). Wydawany jako VCD lub SVCD.

Telesync (TS):
Źródło obrazu - kamera cyfrowa, tak samo jak w przypadku CAM, jedyną rożnicą jest inne źródło dźwięku - liniowo nagrane z gniazda dla słuchawek, lub podłączone do kinowego systemu audio - elimuje to zakłócenia pochodzące z otoczenia, ale często dźwięk charakteryzuje się trzaskami, szumem, lub niektóre tony są mocno przesterowane - najczęsciej niskie. Wydawany jako VCD lub SVCD.

Workprint:
Wersja robocza filmu, która jakimś cudem "wydostała się" ze studia. Charakteryzuje się bardzo różną jakością obrazu, czasem jest to przechodzony VHS, a czasem cyfrowe źródło obrazu. Film może znacznie odbiegać od wersji końcowej - dobrymi przykładami były WORKPRiNT'y The Hulk, LOTR: Two Towers gdzie brakowalo efektów, lub były nieskończone, jednak zdażają się filmy, które praktycznie nie różnią się od wersji końcowej - najczęsciej brakuje tylko napisów początkowych i końcowych. Ta wersja filmu jest prawie zawsze oznaczona przez nazwę wytwórni i licznik. Wydawany jako VCD lub SVCD.

Screener (SCR):
Rip z promocyjnej kasety VHS rozsyłanej do dziennikarzy, sklepów, wypożyczalni (również do członków Akademii Filmowej przed rozdaniem Oscarów). Tego typu kasety istnieją praktycznie od początków historii VHS, na początku lat 90 zdażały się nawet piraty z tych kaset. Średniej jakości obraz - taki jak przeciętna kaseta VHS, dobry dźwięk stereo, oraz napisy na temat zakazu dystrybucji tej kasety. Jakość w dużej mierze zależy od użytego magnetowidu i karty przechwytującej obraz. Wydawany jako VCD lub SVCD.

VHSrip:
Rip ze sklepowej kasety VHS, najcześciej są to bardzo stare filmy, czasem perełki, nie wydane dotąd na DVD, ale również jakieś bootlegi muzyczne, albo XXX. Wydawany jako VCD lub SVCD, czasami DivX/XViD.

LASERDISCrip:
Rip z przodka DVD - płyty LaserDisc. Jakość znacznie lepsza niż w przypadku VHS - można ją porównać z obecnie używanym formatem SVCD, jednak do tworzenia LD używano najczęściej nie-remasterowanych źródeł - stąd ostrość słabsza niż w przypadku SVCD, widoczne zadrapania, kurz, ziarnistość negatywu. Na LD wydano bardzo wiele specjalnych edycji niektórych filmów, nadal niedostępnych na DVD - Blade Runner European Cut, trylogia Star Wars, THX1138, i wiele innych.

Telecine (TC):
Kopia taśmy filmowej przeznaczona do wyświetlenia w kinie jest kopiowana za pomocą tych samych urządzeń co do masteringu DVD, jednak bez dalszej obróbki cyfrowej - dlatego obraz charakteryzuje się wszystkimi wadami taśmy filmowej - zadrapania, kurz, itd., czasami kolory są zbyt mocno nasycone. Dźwięk coraz częsciej pochodzi z cyfrowych nośników z dźwiekiem DTS przeznaczonych dla kin, dlatego jego jakość jest porównywalna z tym co możecie usłyszeć na DVD. Czasami zdażają sie TELECiNE z nałożonymi napisami - najczęsciej chińskimi lub rosyjskimi. Kiedyś mało popularne, jednak ostatnio popularność tego typu źródła bardzo wzrosła za sprawą rosyjskich i azjatyckich piratów. Najczęściej wydawany jako DivX/XViD.

PDVD
Rip z płyty DVD przygotowanej przez piratów, najczęstszym źródłem obrazu jest TELECiNE (w przeszłości zdażały się również TS). Coraz lepiej przygotowywane - bardzo dobrej jakości obraz, różne ścieżki dźwiękowe (DolbyDigital, a nawet DTS), napisy, menu, czasami nawet jakieś dodatki - trailer, galeria zdjęć.

TVRip, HDTVRip, PDTVRip, DVBRip
Źródłem jest obraz telewizyjny, najczęściej przechwycony strumień MPEG2 telewizji cyfrowej. Jakość zbliżona troche do DVD, jedynie trochę mniejszy bitrate, minimalnie słabsza ostrość, nie zawsze dźwięk przestrzenny.

DVDScreener
Rip z promocyjnej płyty DVD (przeznaczenie takie samo jak w przypadku SCREENER'a), najczęściej obraz nie odbiega mocno od tego co zobaczycie w DVDRip ze sklepowego DVD, jednak jakość długich filmów upakowanych na płycie 4.7 GB pozostawia czasem trochę do życzenia, to samo dotyczy filmów, których obróbka cyfrowa nie była jeszcze ukończona - wyglądają poprostu jak poprawione TELECiNE. Charakteryzuje się napisami na temat legalności i zakazu dystrybucji, czarno-białymi scenami, czasami również licznikiem.

DVDRip
Rip ze sklepowej płyty DVD. Najlepsza możliwa jakość obrazu i dźwieku, o ile nic nie zostało zchrzanione.

 

FORMAT OBRAZU

WIDESCREEN
Format szerokoekranowy, o proporcjach rzeczywistych obrazu powyżej 1.33:1, oznaczany na pudełku DVD jako 16:9.

FULLSCREEN
Format pełnoekranowy, o proporcjach obrazu zbliżonych do 1.33:1, oznaczany na pudełku DVD jako 4:3. Format pełnoekranowy dzieli się na dwa rodzaje Open Matte i Pan&Scan (w zależności w jaki sposób kręcono dany film) Open Matte pokazuje więcej obrazu niż format Widescreen Pan&Scan to poprostu obraz Widescreen przycięty do proporcji 1.33:1 (4:3).

 

OZNACZENIA RELEASÓW

PROPER - Inna grupa wydała poprawiony release, dlatego, że poprzedni release posiadał jakieś błędy. O powodzie wydania *PROPER* można się dowiedzieć z NFO.

NUKED - Release posiadał jakieś błedy lub grupa złamała zasady scenowe, których nie da się naprawić.

REPACK - Grupa zauważyła błąd w wydanym przez siebie release'ie, dlatego wydała jeszcze raz poprawioną wersje.

LIMITED - Oznaczenie filmu wyświetlanego w małej ilości kin lub wydanego na DVD w małej ilości egzemplarzy. Najczęściej są to filmy festwialowe lub specjalne wersje, niektórych filmów.

iNTERNAL - Release, który nie podlega ocenie na scenie - nie można wystawić mu NUKE'a dlatego, że jest to release do "użytku wewnętrznego". Grupy wydają iNTERNAL'e z kilku powodów - albo jakość źródła jest bardzo słaba i wydając taki release nie chcą obniżać swojej pozycji na scenie, albo release jest niezgodny z zasadami scenowymi (np. film, który według zasad dotyczących długośći powinien zostać zripowany na 1CD, zostaje wydany jako iNT 2CDs z dźwiekiem AC3).

STV - Straight-To-Video - oznaczenie filmów, które powstały wyłacznie z myślą o rynku DVD, VHS - te filmy nie są wyświetlane w kinach.

REENCODE - Rekompresja (najczęściej do DivX/XViD) release jakiejś grupy - często rekompresuje się release'y CAM, TS, SCR.

DUPE - Duplikat czegoś już wydanego na scenie.

SUBBED/UNSUBBED - Wersja filmu z napisami połączonymi z obrazem, lub ich pozbawiona.

SYSTEM OBRAZU

NTSC
Pierwszy na świecie system telewizji kolorowej stosowany od 1954 w USA, Kanadzie i Japonii. Częstotliwość sygnału to 60 Hz - framerate czystego NTSC to 29.970 FPS. Założeniem twórców tego systemu było umożliwienie wyświetlania filmu z prędkością zbliżona do kinowych 24 FPS, przy uwzględniuniu wszystkich barier technologicznych. Aby osiągnąć ten cel wprowadzono dwa alternatywne rozwiązania - proces dodania dodatkowych klatek do obrazu, będących interpolacją sąsiednich klatek (w ten sposób z 23.976 FPS (lub 23.978 FPS) zbliżonych bardzo do 24 FPS, otrzymujemy obraz z 29,970 FPS) lub użycie przeplotu - tak samo jak w przypadku PAL.

PAL
System telewizji kolorowej będący modyfikacją systemu NTSC; odznacza się mniejszą od niego wrażliwością na zakłócenia transmisyjne, gł. zniekształcenia fazowe; oprac. 1962 w RFN. Częstotliwość sygnału to w większośći modyfikacji PAL 50 Hz - framerate to 25 FPS (ze względu na troche odmienne cele utworzenia tego systemu zrezygnowano z przybliżenia framerate do 24 FPS, na rzecz niezawodności, uniwersalności i odporności na zakłócenia tego systemu). Obraz jest wyświetlany z przeplotem.

Porty, UPnP

UPnP - Universal Plug and Play

UPnP (Universal Plug and Play) to technologia pozwalająca na wykrywanie sieciowych urządzeń, które mogą ze sobą współpracować. W przypadku sieci BitTorrent współpraca polega pomiędzy klientem sieci Torrent, a serwerem uruchomionym pod kontrolą systemu Windows (chociaż rzadko się to zdarza), lub routerem rozdzielającym połączenie internetowe pomiędzy komputery. Aby wszystko ze sobą współdziałało, router oraz klient Torrent muszą mieć włączoną usługę UPnP w opcjach. Gdy ta zależność jest spełniona, klient sam potrafi przekierować sobie port na czas trwania sesji i możliwe jest połączenie z osobami będącymi w sieciach lokalnych ograniczonych NATem, co zwiększa transfer. Przekierowanie zachodzi bez konieczności ręcznego przekierowywania portów, bez udziału administratora routera, czy systemu. Usługa UPnP nie zadziała na serwerach będących pod kontrolą systemu UNIXowego.

Opcję UPnP mają takie klienty jak Azureus, BitComet, BitSpirit.

Przekierowywanie portów

W przypadku gdy nie możemy z jakiegoś powodu dostać publicznego (zewnętrznego IP), równie dobrym sposobem jest przekierowanie dowolnego portu, po czym wpisanie go do klienta. Należy pamiętać, by z danego portu korzystał tylko jeden program. Tylko BitTorrent, a nie eMule i BitTorrent.

Przekierowanie portów na routerze.

Gdy mamy router i nie umiemy przekierować portu, zaglądamy do instrukcji obsługi. Ewentualnie wyszukujemy swój model na poniższej stronie i postępujemy krok po kroku: http://www.portforward.com/routers.htm

Przekierowanie portów pod Linuksem.

Dla tych, co mają serwer będący pod kontrolą systemu Linuksowego, najlepszym rozwiązaniem jest skorzystanie z Iptables. W tym celu dodajemy odpowiednie wpisy do /etc/rc.d/rc.local.

Przykładowy wpis:
iptables -t nat -A PREROUTING -p tcp -d IPZEWNETRZNE --dport 6990 -j DNAT --to IPWEWNETRZNE:6990
To samo należy zrobić również dla portu UDP.

Przekierowanie portu w systemie Microsoft Windows.
na przykładzie Direct Connect

1. 192.168.0.5 - IP komputera wewnętrznego

2. Wchodzimy w Control Panel ( Panel Sterowania ) oraz klikamy w Network Connections ( Połączenia Sieciowe )

Klikamy w nasze połączenie z interetem, klikamy prawy przyciski wybieramy Properties ( Właściwości )

Jest dobrze znaleźliśmy się w właściwościach połączenia teraz wybieramy zakładkę Advanced ( Zaawansowane )
i w niej na samym dole klikamy w Settings ( Ustawienia )

W ustawieniach zaawansowanych klikamy w Add ( Dodaj ) i zabieramy się za wklepywanie danych.
Dla przejrzystości warto opisać dobrze już na początku przekierowanie gdyż później będzie kiepsko z edycją nazwy.
W Description of service ( Opis usługi ) wpisujemy nazwe.
W Name or IP address... wpisujemy IP komputera w sieci lokalnej na którego chcemy przekierować port.
W External Port number... wpisujemy port ktory będzie widoczny na komputerze podłączonym do internetu
W Internal Port number... wpisujemy port komputera z sieci lokalnej.
Zasada działania takiego przekierowania jest prosta: gdy dotrze sygnał na port 411 na komputerze podłączonym
bezpośrednio do internetu ten wie ze sygnał trzeba przekazać do komputera w sieci wewnetrznej posługującego się
IP 192.168.0.5
Klikamy OK

Teraz przekierowanie UDP
Direct Connect korzysta z TCP oraz UDP dla każdego portu trzeba przekierować obydwa.

Analogicznie robimy z portem 412 i w finale powinniśmy otrzymać

Klikamy OK

źródło: http://www.searchengines.pl/

Szukanie .torrenta

Jak szukać Torrentów w Google?

Wpisując w oknie zapytań Google: torrent search engine możemy znaleść różne dostępne strony z wyszukiwarkami torrentów.
Spis takich wyszukiwarek Torrentów można znaleść również u nas na stronie wybierająć z menu Strony torrentowe > Wyszukiwarki
W takiej specjalnej wyszukiwarce wpisujemy nazwę pozycji, którą chcemy pozyskać i jeżeli zostanie ona znaleziona zapisujemy plik .torrent na dysku. Tak pobranego torrenta można uruchomić w dowolnym kliencie sieci BitTorrent.
Drugą opcją jest wpisanie w google nazwa_pliku filetype:torrent, a następnie wybranie z wyników wyszukiwania interesującego nas pliku .torrent, kliknięcie prawym przyciskiem myszy, a nastepnie wybranie z menu Zapisz element docelowy jako.

 

TorrentSpy

TorrentSpy- wykorzystanie

Pobierz: TorrentSpy - na dobry początek. :)

Po pobraniu programu wypakowujemy go za pomocą WinRAR lub WinZip i uruchamiamy 2-krotnym kliknięciem nie jest wymagana instalacja.
Następnie konfigurujemy program wpisaując na zakładce System, w polu Launcher, ścieżki dostępu do pliku wykonywalnego używanego przez nas klienta. Najczęściej wygląda ona tak: C:\Program Files\Mój Klient\btdownloadgui.exe. Po tej czynności można go zamknąć.

Po najechaniu .torrentem na program TorrentSpy pojawi się nam okienk:

Cyfra w okienku Complete oznacza ilość dostępnych aktualnie Seeds'ów, w Incomplete - Peers'ów.

Jeżeli TorrentSpy wskaże w polu Complete "0" (brak Seeds'ów), to znaczy, że nie ma szans na zassanie danego pliku w całości, przynajmniej nie teraz. W praktyce często wygląda to tak, że dociąga się do 90-99,8% i STOP ! Transfer pod koniec gwałtownie maleje i w końcu zatrzymuje się całkowicie. Sam się na to nadziałem parę razy, zanim nie skumałem o co biega.
Tak więc, aby mieć cały plik, a tylko taki jest coś wart, trzeba go ciągnąć w obecności minimum 1 Seeda.